Bruinvis
De bruinvis (Phocoena phocoena), vroeger ook vaak water- of zeevarken genoemd, is de kleinste tandwalvis van de Noordzee. Hij heeft een kop-romp lengte van 135-190 centimeter en zijn gewicht is maximaal 60 kilogram. De vrouwtjes zijn iets groter dan mannetjes. De bruinvis heeft een donkere bruingrijze tot zwartbruine rug met lichte flank en een witte buik. Met hun spatelvormige tanden ‘grazen’ ze de zeebodem af, waarna ze de gevonden visjes naar binnen zuigen.
Historie
De bijnaam van de bruinvis, zeevarken, komt door hun vette uiterlijk en omdat ze een knorrend geluid maken. In de Middeleeuwen werd de bruinvis vaak gegeten en werd de olie uit de speklaag gebruikt in lampen en veevoer. Bruinvis lijkt een vreemde naam voor het dier, want het is geen vis en hij is ook niet bruin. Vroeger noemde men echter alles wat in de zee leefde een vis en alle grauwe kleuren werden bruin genoemd.
Het voedsel van de volwassen bruinvis bestaat uit allerlei soorten kleine vissen, zoals haring, sprot, platvis, makreel en ansjovis en soms pijlinktvisjes, garnalen of krill. De bruinvis vindt zijn voedsel met behulp van echolocatie, duiken en luchtbelletjes. Door luchtbelletjes raken de vissen in de war en zijn ze een makkelijke prooi.
Leefgebied
De Noordzee is niet rijk aan walvisachtigen en de bruinvis is de enige soort die het hele jaar in onze kustwateren aanwezig is. Naar schatting leven er zo’n 300.000 bruinvissen in de Noordzee. In de Nederlandse kustwateren worden bruinvissen het meest gezien in de periode februari – april, met name ter hoogte van de Waddeneilanden De bruinvis leeft voornamelijk in zout water maar kan ook in brak water worden aangetroffen
